Blaffende honden, gevaarlijke taxichauffeurs en tarantula's!

Terwijl ik in België nu al jarig ben, is het hier nog maar 20 uur en ben ik nog even een gelukkige drieëntwintiger! Deze avond gaan we salsa dansen met Narda, de dochter van het gezin die morgen ook jarig is. We hebben pas deze week ontdekt dat ze ooit kampioene geweest is in salsadansen! Hadden we dat geweten waren we wel eens meer uit geweest met haar... Maar goed, ideaal dus om onze verjaardagen te vieren! En alleen met meisjes, de novios-vriendjes- mogen niet mee, zodat de meisjes zich niet moeten bezighouden met hen. Jaja... en wij die dachten dat er hier nog een vrouw-aan-de-haard-politiek heerste! We zijn benieuwd hoeveel mannen er zich zullen verkleden in vrouwen om er toch bij te zijn... :)


Maar het gaat goed met ons. De laatste 10 dagen van ons avontuur zijn begonnen, ons hoofd zit steeds meer in België, maar we genieten er ook nog altijd van om hier te zijn. Het gezin waar we wonen is heel erg leuk. Carlos, de papa, maakt heel de tijd grappen met ons, maar met ons Spaans weten we niet altijd of hij nu iets zegt om te lachen of niet. Olga, de mama, praat heel erg graag en vertelt ons van alles over het land, over het eten enz. En dan is er ook tia Hilda, tante Hilda. Het is de nicht van Carlos die op bezoek is. Wat eerst gepland was als 'ik ga eens drie dagen langs bij Carlos' is nu al drie weken geworden. Maar 't is een ongelooflijk gezellige die supergraag lacht. 'k Ben blij dat ze haar vertrek altijd uitstelt. En dan is er nog Campion, de hond... Hij is zo oud waardoor hij ons nooit herkend als we terugkeren van 3 dagen bij de jongens. Hij vergeet altijd wie we zijn en dat we ok zijn. Om naar onze kamer te gaan moeten we de koer oversteken waar hij dus ook zit. Amai, door de lieve straathonden hier was ik m'n hondenangst verloren, maar als Camion grommend en blaffend op ons af komt stormen kan ik toch niet snel genoeg binnen zijn!!! Nu hebben we een paar bezems die we altijd meenemen om hem eventueel af te weren. Amai amai...


Vorig weekend zijn we naar Samaipata geweest, een klein dorpje op het platteland, dicht bij de jungle, waar ook de mensen van santa Cruz naartoe gaan om eens een weekendje uit de stad te zijn. Ook met carnaval gaan veel mensen naar daar om te vluchten van de driedaagse vol water, verf, spuitbussen, dronken mannen die je lastige vallen, om van de travestieten maar te zwijgen... (Later daar meer over).
't Deed goed om eens uit de drukte van de stad te zijn en vooral om eens uit de hitte te zijn. Samaipata ligt 1000 meter hoger dan santa Cruz, waardoor het er iets koeler is. Veel hebben we er niet gedaan, behalve de watervallen en de inkaruïnes bezocht. Maar na Machu Pichu in Peru kunnen nog weinig ruïnes ons bekoren. Maar 't was een mooie wandeling. de watervallen waren ook niet wat ze moesten zijn, maar dat kwam eerder door de taxichauffeur die ons er naartoe zou brengen. 't was een jonge gast (jajaja, stap nooit in een taxi met een jonge gast) en toen we even aan het rijden waren belde hij iemand op en hoorde ik hem "Tengo 2 gringas, vamos a las cuevas" en iets van "a la esquina", wat zoveel wil zeggen: "er zitten twee gringa's (het scheldwoord dat ze gebruiken voor de blanken) in m'n taxe, we gaan naar de watervallen ... aan de hoek". Of hij nog iemand moest oppikken op de hoek of een afspraak had met zijn vrienden om ons te overvallen op de hoek, dat weten we nog altijd niet, maar toen ik hem vroeg waarom hij naar iemand had gebeld om te zeggen dat er 2 gringa's in zijn taxi zaten op weg naar de watervallen zei hij niets en zette opeens zijn radio loeihard. Voor ons teken genoeg om het laatste te denken, dus zijn we maar uitgestapt. Gelukkig liet hij ons zonder veel problemen gaan. Maar we waren er even toch neit goed van. Wie weet was het niets en maakten we ons zorgen om niets, maar we zouden het ons toch beklaagd hebben als ze ons geld en onze camera gepakt zouden hebben. Gelukkig passeerde er dan net een bus waarmee we mee konden en hebben we toch nog de watervallen gezien.



Dinsdag waren we dan nog een dagje thuis en hebben we koekjes gebakken met Genesis, de kleindochter van Olga. Woensdag dan voor de laatste keer vertrokken naar La Republica. Om 7 uur moesten we aan de officina staan. Om 6u57 waren we daar, samen met Ivo, de Duitse vrijwilliger, maar de bus was al vertrokken. Nu het school is gaan alle leerkachten elke dag met een schoolbus naar het schooltje bij de 'instelling'. Onderweg pikken ze kinderen op van het dorp. Om 11 uur gingen ze nog eens met de 4x4 ook naar daar om materiaal mee te nemen, dus konden we dan mee. Hadden we dat op voorhand geweten hadden we wel wat later opgestaan dan 5u30! Maar Cleo, de directrice, leende ons haar zetel, dus sliepen we daar nog een beetje. 11 uur Boliviaanse tijd vertrokken we dan eindelijk (11u45 dus...). Onderweg moesten we nog een kast ophalen en om 14 uur waren we dan eindelijk daar. Eerst gegeten en dan met de jongens een T-shirt betekend en beschilderd. Dat vonden ze superleuk. Ondertussen is heel hun kleerkast volgeschreven, denk ik! En er waren mooie dingen bij. de jongen die onze foto's gewist had was naar huis, wat misschien goed was voor ons humeur. 's Avonds hebben we dan toneeltjes gespeeld met de maskers die we gemaakt hadden.
Donderdag weer vroeg uit ons bed (5u15! en dat terwijl we heel de nacht bijna niet geslapen hadden omdat Hugo, de begeleider, zich buiten onder ons raam had gelegd om te slapen en ONGELOOFLIJK hard snurkte. Lieve hemel! "Zo'ne vent moet ik echt nooit hebben!" zeiden we alletwee) om mee te helpen met Suzanno om de koeien te melken. Suzanno is een man die gescheiden is 8 jaar geleden en daar nu zijn huis heeft en helpt met de koeien en de tuin te verzorgen. Maar hij is het een beetje beu, want de jongens doen niet veel, zegt hij. Veel meer dan geluisterd naar zijn verhaal hebben we niet gedaan, want van koeien melken kunnen we niets! Amai, daar moet je armspieren voor hebben! Maar 't was een mooie zonsopgang. We kropen nog even terug in ons bed tot ik de jongens onder ons raam 'tarantulla' hoorde zeggen. Dat wou ik wel eens van dicht zien! De jongens waren er gewoon met een stok mee aan het spelen, maar ze wisten wel wat ze deden. Gelukkig heb ik minder angst van spinnen dan van honden! Maar 'k was toch blij dat onze slaapkamerdeur altijd dicht is... :)
Om 8u30 begon de school en dat leek een metamorfose. Opeens hadden alle jongens schoenen aan, een witte (ahum...) T-shirt en een deftige broek. De bus kwam toe, iedereen de klas in en ondertussen sneden Katrien en ik alle groenten voor de pizza die we 's avonds gingen maken. 't Was een ongelooflijk doefe dag met veel muggen, lastig dus! In de namiddag begonnen we met de piñata kapot te gooien. Amai, de jongens kunnen nogal in bomen klimmen! Toen hij daar hoog ging mochten de jongens met stenen gooien. 't Was superleuk om te zien toen de eerste snoepen eruit vielen. Allemaal aan het graaien! De plas modder waar alles in lag kon hen niet schelen!
Daarna batikten we nog een broek en maakten we de pizza en de koekjes. Een leuke namiddag en superlekkere pizza 's avonds! We keken nog samen naar een film over Eminem (de jongens zijn grote hip hop-fan) en dan was het tijd om te gaan slapen.
Vrijdag liep even anders dan gedacht. Heel de nacht had het enorm hard geregend en ook 's morgens bleven de stortbuien komen, waardoor het onmogelijk was voor de bus om te komen. Dus geen school! We hadden niet echt meer iet s gepland om te doen, maar armbandjes maken vinden ze allemaal leuk en vooral armbandjes voor ons maken vinden ze leuk, zeker omdat het onze laatste dag was en ze allemaal iets wouden geven. de begeleiders bedankten ons en zeiden dat we hele leuke dingen gedaan hadden, eens iets anders dan anders, dat we de jongens nieuwe dingen geleerd hadden, wat tof was. Wij zeiden dat het misschien te veel voor meisjes was, maar ze zeiden dat dat niet slecht was. Leuk om te horen!
Even was het niet duidelijk of we wel thuid zouden raken door de regen, maar uiteindelijk kwam de auto ons toch halen. De wegen waren 1 grote modderpoel! Overal water, zot! Rond 17u. waren we in de officina en bleven we nog een tijd met Cleo praten. Zo'n toffe en opgewekte madam. Altijd met een reuzeglimlach, voor het minste een schaterlach. Echt leuk om met haar te praten. Gisteren zijn er ook 4 nieuwe vrijwilligers toegekomen uit Gent en ze vroeg of wij hen een beetje wilden rondleiden in de stad. Vlug naar huis, gedoucht, gegeten en dan vertrokken naar het precarnaval met de Belgen. 3 meisjes en een jongen. 't Was leuk om weer eens 'eigen volk' te zien en hen van alles uit te leggen en te merken dat we toch dezelfde dingen raar vinden hier. O ja, nog de anekdote van de travestieten. We waren dus naar de optocht van het carnaval aan het kijken, toen er opeens twee vrouwen (al denken we dat het mannen waren) ons uit het publiek trokken om mee te dansen in de straat. Bij deze hebben we dus ook meegedanst in het carnaval! Anderen moeten daar 150 dollar voor betalen! :)


Vandaag zijn we de Belgen gaan oppikken in de officina, waar we eerst vertaler moesten spelen, want ze kunnen amper een woord Spaans en Cleo kan alleen maar Spaans. Toen dacht ik, ja, we kunnen toch al wat. Waar is de tijd dat we ook maar 10 woorden kenden! Daarna hebben we ze getoond hoe ze de bus moeten pakken tot aan het gastgezin en hier dan wat kennis gemaakt met Olga en Carlos. De rest van de dag was rustig. Lang aan tafel gezeten en gebabbeld, een cadeautje gaan kopen voor de familie en voor Olga die maandag jarig is.
Morgen is onze laatste dag hier en maandag vertrekken we naar Cochabamba, tenminste als het niet te veel meer regent, want er ligt nog geen asfalt. Anders wordt het het vliegtuig tot in La Paz, maar voorlopig geen problemen.
Zo, tijd om ons enige afgewassen kleedje uit de rugzak te pakken, tia Hilda een vlecht in m'n haar te laten maken (Haha, elke dag vraagt ze of ze m'n haar mag vlechten. Ze doet dat supergraag en kan het ook echt goed.) en dan te wachten tot alle Boliviaanse poppemiekes klaar zijn met hun 20 kleedjes te passen, hun make-up en haar te doen en dan zou je hun nagels moeten zien. Picasso heeft er niets aan.
Pero... Viva la fiesta!
Una buena noche para todo!
Annelien