In mijn benen zitten duizend mieren, te dansen in het rond!

Terwijl het in Belgie steeds meer onder nul gaat, gaat het hier steeds verder boven nul! Ik zit te smelten achter de computer en ondertussen bijt ik op m'n tanden om niet te krabben aan de 101 muggenbeten op m'n benen (jaja, net als de mannen zijn de Boliviaanse muggen ook grote fan van de gringabenen!) Maar ach, je hoort ons niet klagen, we hebben het hier goed.

Ondertussen zijn we al twee keer 3 dagen naar La Republica gegaan. Vorige week heeft het veel geregend waardoor het veel koeler was dan anders. Voor de eerste keer hadden we het hier "koud" en hadden we spijt dat we onze trui niet meegenomen hadden. Woensdagmorgen hebben we film gekeken: Slummdog Millionaire. In de namiddag maakten we armbandjes. Maar veel geduld hadden de jongens niet om iets nieuws te leren... 'No puedo, no puedo' Ik kan het niet, hoorden we dan ook vaak.
Donderdag was bakdag. We maakten koekjes, pizza en brood. En dat allemaal in de houtoven, die ongelooflijk snel bakte! Alles was in vijf minuten klaar, zelfs het brood! 't Was leuk om de goodbruine broodjes uit de oven te zien komen, laat me maar zwijgen over de koekjes en de pizza! 't Was geslaagd.
Vrijdag hebben we gebatikt in de namiddag. Maar de jongens wisten niet goed wat het was en veel enthousiasme was er niet om knopen te leggen. Grote fout van ons: een voorbeeld spreekt meer tot de verbeelding... Maar toen de T-shirten uit de kleurstof kwamen en ze de knopen losmaakten waren ze wel allemaal heel blij. "Waw, de volgende keer zet ik m'n T-shirt vol knopen!" de rest van de tijd werd er gevoetbald, armbandjes gemaakt, gewerkt, veel ruzie gemaakt onderling (maar we kijken er al niet meer van op als de ene de andere meppen zit te verkopen) en speelden we het houten spel -waar we de naam niet meer van weten- waarbij je met stokken houtblokken omver moet gooien. Ik kreeg spontaan zin in een Belgische zomeravond met een fris pintje en een competitie met de buren! Ik ben alvast aan het oefenen! :)

De dagen die we thuis zijn vullen we met naar de markt gaan om inkopen te doen. Maar er zijn hier wel zo'n 20 markten in de stad. Niet te doen gewoon. En elke markt heeft zijn specialiteit qua aanbod, dus schuimden we gans de stad af om alles te vinden. Olga, de vrouw waar we bij wonen, weet gelukkig perfect waar we alles kunnen vinden. "En dan neem je bus 58 naar daar. Daar moet je dan overstappen op den 74. Niet veel later moet je dan nog eens overstappen op een andere 74, want daar is de rusthalte van de bussen en dan moet je maar vragen aan de chauffeur om je af te zetten aan de markt." We zijn nog maar een keer verdwaald, wat een prestatie is in deze grote stad met maar liefst 5 ringen. Nee, het is ongelooflijk hoe goed ze de stad kent. We vroegen waar we hangmatten konden kopen en ergens in een buitenwijk van de stad was er een klein winkeltje en dat wist ze gewoon!!
Zondag waren we ook in de stad en was er repetitie in de straten voor het carnaval. Waw!!! Superveel groepen die allemaal supermooi verkleed waren en dansten. En dat voor een repetitie. Alle ja, hier noemen ze dat 'precarnaval'. De 4 weekends voor het echt carnaval is, zijn er al optredens in de straten. 't Was mooi om te zien. En dat beloofd voor het echte carnaval, dat we net nog gaan meemaken! Onze laatste dagen zullen we vullen met dansen en feesten! :)


De voorbije dagen in La Republica waren iets minder leuk. Gisteren heeft een van de jongens al m'n foto's (toch die van de laatste weken)gewist op m'n camera en daar waren we echt niet blij mee. 't Is ook onze fout dat we de jongens onze camera geven, maar tot nu toe namen ze gewoon foto's, wat wel leuk was, zo moesten wij daar niet altijd aan denken en kregen we ook wat foto's uit hun oogpunt. Maar gisteren ging het dus mis. Chura wou de taal veranderen van het Nederlands naar het Spaans en per ongeluk (?) heeft hij het kaartje geformatteerd. Hij gebaarde van niets en trok daarna na 145 nieuwe foto's, maar zo dom zijn die Belgen nu ook niet. 'k Was superkwaad, maar veel konden we niet doen. Hij mag me nog 1000 euro geven, die foto's krijg ik toch niet terug. Gelukkig staan er al veel op internet. Da's met kinderen werken zeker... Niet enkel de glimlach als je hen een snoepje geeft, maar ook de miserie als ze iets mis doen. Maar ons humeur stond daardoor wel op nul en ik had niet veel zin meer om nog energie in die gasten te steken. Woensdag hebben we maskers in papier mache gemaakt voor carnaval, maar de meesten waren na een half uur al weg. Geen geduld om iets af te werken... 't Gaf ons niet echt energie om verder te doen. Gisteren dan die camera. In de namiddag deden we waterspelletjes, wat wel leuk was. Vandaag hebben we de maskers dan geschilderd. Ik vond het het allerleukst van allemaal, denk ik. Even terug naar m'n eigen kindertijd en werken met verf en kleuren!! Maar de jongens waren ook wel enthousiast.
We hadden ook een twister-spel gemaakt en een paar panfluiten en slaginstrumenten gekocht. Wae, sommigen kunnen echt goed spelen. We kunnen er nog iets van leren!
Dusja, ons enthousiasme van vorige week is wat getemperd. We dachten even om nu al te vertrekken, maar we hebben beloofd om nog een week te blijven, dus zullen we dat ook doen. Tegen volgende week zullen we wel al meer vergeten zijn dat onze foto's verdwenen zijn.

Zo, tijd om een cocktail te drinken en nog wat in ons dagboek te schrijven!
Veel liefs,
Annelien


P.S. SoFie, de mieren in onze benen slaan op de vele muggenbeten die we hebben!