En de stad deed ons dat dolle avontuur direct vergeten. Amai, het is hier prachtig! Veel kleine straatjes, een prachtige plaza de armas ('de markt' van bij ons), weinig verkeer. Van sfeer lijkt het heel goed op Gent, dus we voelen ons hier wel thuis! 't Is een alternatieve stad met veel hippies, toch in de buurt waar wij zitten. Maar ook duizend winkeltjes met allemaal kleren en tassen en kousen en oorbellen en doeken en... Als we een miljoen hadden kochten we alles. :) Er zijn wel heel erg veel toeristen. Je ziet soms meer toeristen dan Peruanen.
In het busstation hadden we Sally ontmoet, een praatzieke Engelse van 26 die alleen aan het reizen is. Katrien en ik waren kapot vande voorbije twee dagen en wouden gewoon wat rust, maar dat was niet echt mogelijk met alle verhalen die zij ons wou vertellen, vaak tot in de kleinste details. We zochten samen een hostel. Gelukkig bleef zij in de hostel toen wij gingen eten in een ongelooflijk lekker vegetarisch restaurant. Eindelijk eens groenten na twee dagen geleefd te hebben op water, brood, bananen en petit beurre- koeken. De uitbaatster was een zalige madam. Daarna eindelijk ons bed in...
Donderdag wat rondgelopen in de stad, tickets gekocht voor Macchu Picchu en toen we terugliepen naar onze hostel zagen we een jongen staan op de straat. We keken allebei naar elkaar van: He, ik ken jou van ergens, maar van waar ook alweer?' Het was een Argentijn die we de eerste dag op de boerderij in Ecuador hadden leren kennen. Zo'n leuk gevoel om die terug te zien na al die tijd. Hij moest die avond optreden met zijn vriendin, die we ook kenden van op de boerderij, in een leuk cafe. Zuid-Amerikaanse muziek op viool en gitaar, zo mooi! En goed. 't Was een leuke avond. en vooral: we verstonden alles wat de Argentijn zei! Argentijnen hebben een moeilijk accent en de eerste week op de boerderij verstond ik gewoon niets van wat hij zei, maar nu opeens wel. We krijgen ook steeds meer complimenten over ons Spaans en het gaat ook steeds beter om te praten en te begrijpen, dus da's superleuk!
We leerden daarna nog de contrabassist van het symfonie-orkest van Cusco kennen, die ons ook nog een concertje gaf en toen was het dringend tijd voor ons bed, want de volgende dag was het Macchu Pichu dag!
Eerst 8 uur in de auto naar een klein dorpje, dan nog 3 uur gestapt naar het dorpje waarvan je naar Macchu Pichu vertrekt. Daar hebben we een nacht geslapen (het leek wel een ski-oord! Alles heel toerisctisch en sjiek en nogal fake) en de volgende dag zijn we om 4 uur opgestaan om de klim naar Macchu Pichu te maken. De anderen van de groep gingen met de bus, maar wij wilden liever te voet, een beetje uit protest tegen gans dat circus dat rond Macchu Pichu hangt. Het kost veel geld, overal moet je voor betalen, je mag geen rugzak van meer dan 20 liter bij je hebben (wij hebben geen andere...) en nog allerlei andere regels. Maar goed, dat kon je wel verwachten natuurlijk.
De klim was lastig, maar na een uur waren we boven en ja, Macchu Picchu is ongelooflijk. Echt de moeite om te zien. En dat in weeral een ongelooflijke omgeving. Het ligt in het oerwoud en de bergen zijn er prachtig. Het moet zalig geweest zijn om daar te wonen. en het is zo gek dat ze nog maar 100 jaar weten dat daar een stad ligt. We kregen een rondleiding van de gids, die goed was.
Na 4 uur moesten we alweer naar beneden en dan nog de 3 uur durende wandeling terug naar de bus. Er ligt wel een treinverbinding tussen de twee dorpjes, maar die is heel erg duur en in handen van Japannezen, dus hebben we gestapt. Maar een mooie wandeling door het regenwoud, dus dat was niet erg. Dan nog 8 uur terug naar Cusco met het busje en tegen 22 uur waren we terug. Heel erg moe van het vele reizen en stappen, maar ook heel erg tevreden! De contrabassit had ons uitgenodigd om te komen kijken naar de salsaband waar hij ook in speelde en dat hebben we dan ook gedaan. Onze eerste keer salsa in Zuid-Amerka, dat werd tijd! Weer een hele leuke avond, maar we waren ook heel erg blij toen we gisteren in ons bed zaten. De blokkade, de trip naar Macchu Picchu en het drukke nachtleven van cusco speelde ons toch een beetje parten.
Nu is het middag, schijnt de zon en straks gaan we naar Pisac. morgen dan nog een dagje Cusco en dinsdag vertrekken we naar Arequipa om te gaan werken in de gevangenis. Het zal raar zijn om niet meer te reizen. In het begin was het lastig om te reizen en telkens alles te zoeken, maar nu is het echt heerlijk. Maar het is ook fake, want zeker hier in Peru leer je vooral toeristen kennen.
Ik hoop dat met jullie alles goed gaat!
SoFie, dat concertje op viool krijg je zeker! En er zitten al schelpjes in m'n rugzak, Jef en Brigitte! :)
Heel veel liefs,
Annelien
Dag Annelien en co,
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor de schelpjes !
Zopas jullie verhaal gelezen van een wereldwonder.
Staat ook nog op mijn (lange) reislijst !
Het was de steile klim waard, zo te lezen.
Geniet met volle teugen van jullie reis !
Groetjes ( ook van Jozefien en Jasmijn),
Jef en Brigitte